فرازی از سخنان استاد شهبازی3

عقل گوید پا منه کاندر فنا جز خار نیست
عشق گوید عقل را کاندر توست آن خارها
عشق فضایِ یکتایی و هشیاریِ حضور، فضایِ آگاه و با خبری است که روی خود قائم است. عقل می‌گوید: آیا من باید همة این چیزهایی که به آنها چسبیده‌ام و این «من»ی که دارم را باید رها کنم؟ فانی و هیچ شوم؟ گل را رها کنم و به خار بچسبم؟ عشق پاسخ میدهد: این خارها را خودت بوجود آورده‌ای. «زهر گرفتی در دهان».
هرکاری که این منِ ذهنی می‌کند، با درد همراه است. وقتی موازی با زندگی نیستیم، تسلیم نیستیم، هر فکر و عمل‌مان، درد بوجود خواهد آورد، برای همین است که اینهمه درد داریم. اینهمه رنجش داریم. شما یک نفر چهل ساله را نشان دهید که در ذهن‌اش، باشد ولی رنجش و کدورت و دشمن نداشته باشد، راحت و در آرامش باشد، یک نفر را نشان بدهید. نیست! مگر اینکه تظاهر کند. برای اینکه یکی از آبرومندی‌های منِ ذهنی تظاهر به این است که: حالم خوب است. هیچ اشکالی نیست، همه چیز خوب است، روابطم با همسر و بچه‌ام عالی است، شغل و حرفه‌ام عالی، روابطم با مردم عالی است، بدنم سالم، ورزشکارم، و .... . در خانه خون گریه می‌کنیم و در بیرون می‌خندیم. باور می‌کنید؟ نه این‌طور نیست. برای اینکه وقتی به زندگی وصل نیستیم، تسلیم نیستیم و خِرَدِ زندگی، در زندگی ما جاری نمی‌شود، هر بادامی که می‌کاریم، بی حاصل است و درد بوجود می‌آورد. هر چه جلوتر می‌رویم، بیشتر در کلاف سردرگمِ ذهنِ من دار، پیچیده و گم و گیج‌تر می‌شویم و دردمان بیشتر می‌شود. به تظاهر بعضی‌ها نگاه نکنید.

#پرویز_شهبازی
📢 #برنامه_شماره_489_گنج_حضور

فرازی از سخنان استاد شهبازی 2

هر هوا و ذره‌ای خود مَنظَریست
ناگشاده کی گُوَد کانجا دریست؟
در هر اتفاق، در هر جایگاهی که الان ایستاده‌اید و منظَرتان است، هر هوا و ذره‌ای برای شما دریچه و دری است به سوی زندگی. در هر وضعیتی که الان هستید، در هم همانجاست. اگر این در گشوده نشود، چه کسی می‌داند، (کی گُوَد یعنی چه کسی می‌‌گوید) آنجا دری است. بارها برای شما گفتیم: این در، با سکوت و با تسلیم کامل گشوده می‌شود. هر وضعیتی را که به طور کامل بپذیرید، یک در آنجاست و امکان دارد که از آن پذیرش و از آن دریچه، شما وارد زندگی شوید. گفتیم: که در ستون نور مثل ذره‌ها می‌رقصیم اما اگر به دلیل توجه به خود، نور را گم کردیم، باید چشم‌هایمان ‌را باز کنیم، باز هم در درون نور هستیم، تا در باز شود.

#پرویز_شهبازی
📢 #برنامه_شماره_488_گنج_حضور

فرازی از سخنان استاد شهبازی

قسمتی از بُعد جسمی ما، بُعد مالی ماست. به این صورت نیست که کسی بگوید من به حضور زنده‌ام، ولی مفلسم. کارم در امور مالی پیش نمی‌رود. هر کس کارش در امور مالی پیش نمی‌رود، بداند من ذهنی دارد. من ذهنی است که نمی‌گذارد امور مالی پیشرفت کند. اگر شما با رئیس‌ و همکارتان دعوا دارید، یا عباراتی مثل: اداره‌ای که کار می‌کنم به درد نمی‌خورد، همکارم حسود است، در مسیر زندگی‌ام همه مانع ایجاد می‌کنند، همه ظالم و بر ضد من هستند، و ... را به زبان می‌آورید، پس، من ذهنی دارید. ایراد در شماست. شما در علت و بحران هستید. وقتی خرد از اعماق وجود کسی بجوشد و بروز کند و بی«من» کار کند، برکت زندگی، بُعد فیزیکی و مادی و مالی او را سیراب می‌کند، مردم هم به او حمله نمی‌کنند. من نمی‌گویم که همۀ مردم دوستش دارند، نه. ولی این شخص، مثل آب روان راهش را پیدا می‌کند و می‌رود. ولی وقتی ستیزه می‌کنیم مردم هم جلوی ما می‌ایستند. انرژی من ذهنی و من‌های ‌ذهنی، جلو می‌روند، زیرا، جوان بیست، بیست و پنج ساله هستیم ‌و کار تجارت را با شور و شوق و سعی زیاد شروع کرده و این طرف و آن طرف می‌دویم و کارها را بسط و گسترش داده و جلو می‌بریم اما هر چه کار را بیشتر جلو می‌بریم به موازات آن، انرژی مخالفی را هم ایجاد می‌کنیم که جلوی ما می‌ایستد، در نقطه‌ای کاملاً ما را متوقف می‌کند. من ذهنی این طور عمل می‌کند.

#پرویز_شهبازی
📢 #برنامه_شماره_488_گنج_حضور

@ganjehozourchannel

فایل صوتی جلسه 94/11/5

برای دانلود فایل صوتی جلسه 94/11/5 از لینک های زیر استفاده کنید:

بخش اول - 20 مگابایت

بخش دوم - 20 مگابایت

بخش سوم - 20 مگابایت